در دبستان مهندس افضلیپور، هنگامی که نوگلهای کلاس اولی نخستین واژهی زلالِ «آب» را آموختند، جشنی شاد و آموزنده به همین مناسبت برپا شد؛ جشنی که هر گوشهاش لبریز از خلاقیت و شورِ کودکانه بود. در این جشن، ایستگاههای گوناگونی برای تجربه و یادگیری طراحی شده بود: پاشیدن رنگ بر توپها و خلق نقشهایی شاد و رنگین رساندن لیوانهای آب به باغچه با همکاری و دقت، چون آب مایهی رویش است لمس قطرههای آب با نوک انگشتان و دادن قولی کوچک اما بزرگ؛ صرفهجویی در مصرف آب نقاشی دیواری با تصویر قطره آب که پیام زندگی را به چشمها هدیه میداد فوت کردن توپهای روی آب با نی؛ بازیای ساده اما پر از هیجان چیدن لگوها برای نوشتن کلمات «بابا آب » و ساخت سازههای بزرگ و خلاقانه کودکان در این جشن آموختند که آب تنها یک واژه در کتاب نیست؛ سرچشمهی زندگی است و باید با همهی توان از آن پاسداری کرد. بند ۳-۱میثاق مشترک (توجه به تربیت تمام ساحتی)
